بزرگنمايي:

روستاي کندلوس دهکده‌اي فرهنگي تاريخي آرميده در دل کوه‌هاي البرز کجور نوشهر است که مانند يک رود لبريز از زندگي و نشاط است.

هرچند اين دهکده از مواهب الهي و طبيعي چون کوه، چشمه، رود و مراتع زيبا و جنگل برخوردار است اما محيط زيست فرهنگي و توجه و اشتياق ديرين اين خاک به دانش و بهداشت که دو شاخصه مهم توسعه هر جامعه‌اي محسوب مي‌شود به همراه معماري زيباي روستايي که آن را در زمره 11 روستاي داراي بافت با ارزش کشور قرار داده است؛ مي‌رود تا اين دهکده فرهنگي تاريخي که خيال شهر شدن را در سر ندارد، الگويي براي توسعه گردشگري روستايي قرار دهد.

دهکده کندلوس داراي جمعيتي از هنرمندان صاحب ذوق است که براي نمونه اقدام به نگارش نستعليق کتاب ابن‌سينا، برپايي دبستان سروش و تمدن، ايجاد موزه مردم‌شناسي توسط يکي از اهالي عاشق فرهنگ، هنر و سنن، آداب و رسوم منطقه کجور و مازندران و تاسيس نهاد خيريه متوفيات توسط مردمان اين روستا کرده است.

از سويي ديگر جوانان اين دهکده حدود 10 سال قبل با طراحي مراسمي در قالب جشن در پي آن برآمدند تا همانگونه که صندوق متوفيات به عنوان يک مشارکت با روش و اصول در راستاي توسعه اجتماعي براي تامين هزينه و همکاري در مراسم خاکسپاري متوفي با خانواده داغدارش در پيش بگيرند، با برگزاري جشني نيز به زندگي و حيات اهالي توجه جدي داشته باشد تا هم باعث تحکيم روابط انساني شود و هم در سير متعالي خويش بتواند انسان را دعوت به بازگشت به خويشتن کند تا پاسدار زندگي خود و همنوعانش در دهکده باشد و در رفع دردمندي، بيماري و سالمنديِ همولايتي‌اش، به قدر توان خود بر آنان مساعدت کند.

همچنين هدف ديگر اين طرح، تشويق جوانان ديار براي توجه به توسعه روستا، قدرداني از نام‌آوران عرصه ورزش، علم و هنر و همه آناني که براي توسعه دهکده کوشش کرده‌اند و مهيا کردن زمينه‌‌اي براي توسعه گردشگري است.

با اين حال اکنون به علت نبود جهت‎گيري درست، شکل‌ نگرفتن ساختار سيال، خودمحوري و نيز فقر محتوايي و بعضا وجود حب و بغض‌ها در مراسم اين حرکت زيبا خدشه‌دار شده و گويا اهداف اصلي خود را از ياد برده است.

بايد به اين نکته توجه شود که شاد بودن هر چند هنر است اما شاد کردن که در واقع توجه به اهداف اصلي جشن در فروکاستن مشکلات انساني در قالب تقويت مشارکت اجتماعي براي تامين اجتماعي است، هنري والاتر بوده و بهتر است نو رسيدگان به جاي سطحي‌‌نگري نگاه عميقي به فرهنگ، طبيعت و جمعيت (جامعه) داشته باشند و انديشه کنند! چون گام اول اين طرح به فکر واداشتن انسان بوده است، براي توسعه و تعالي!

اميد است اين مراسم فرهنگي با يک بازبيني و بازگشت به خويشتن در خدمت توسعه و فرهنگ باشد نه در خدمت يک هنگ و گروه.