بزرگنمايي:

پیام مازند - ایسنا/مازندران پایان هفته گذشته بود که آتش بخش زیادی از جنگل‌ها و مراتع استان‌های جنوبی کشور همچون خوزستان، بوشهر، فارس و به ویژه کهگیلویه و بویراحمد را سوزاند و طبیعت بکر در پی یک بی‌احتیاطی در حال نابودی است.

گرمای هوا، وقوع حوادث طبیعی همچون صاعقه و مهم‌تر از آن خطای انسانی، دلایل اصلی بسیاری از این آسیب‌های تقریبا جبران‌ناپذیر است.
استان مازندران با دارا بودن جنگل‌های بکر و طبیعتی بی‌نظیر، همواره، یکی از مستعدترین استان‌های کشور برای وقوع فاجعه آتش‌سوزی گسترده است و در این میان بی‌پاسخ ماندن این پرسش که آیا این استان در برابر این حوادث سهوی و یا عمدتا عمدی، توان مقابله دارد یا خیر، خود به مسئله مهمی تبدیل شده است.
تجربه آتش‌سوزی‌های صورت گرفته کشور نشان می‌دهد که توان مبارزه با این حادثه، مطلوب نیست و کمبود تجهیزات موجب تداوم آتش‌سوزی شده است. همچنین صعب‌العبور بودن برخی مناطق بر افزایش این خسارت‌های ناشی از آتش‌سوزی افزوده است.
در مازندران نیز این روزها با گرمای بی‌سابقه در بهار رو به رو بودیم، این گرمای بی‌سابقه می‌تواند زمینه‌ساز یک بحران بزرگ باشد و بر این اساس شناسایی مناطق بحرانی و نیمه بحرانی، برنامه ریزی اصولی برای آن ها از طریق به کارگیری دیده بان و نیروهای بومی این مناطق به منظور کنترل و گشت زنی، می تواند در کاهش این مخاطرات موثر باشد.
از سویی تهیه تجهیزات و ادوات لازم و روزآمد جهت مهار و کنترل به موقع آتش سوزی در جنگل ها و مراتع، به کارگیری بالگرد در مواقع ضروری به منظور انتقال نیرو و امکانات به مناطق سخت گذر و بحرانی مورد آتش سوزی، واگذاری عملیات پیشگیری و مهار آتش سوزی در جنگل ها و مراتع به مردم در قالب دهیاری ها و شورا های اسلامی روستاها در هر منطقه و برگزاری کلاس های عملی برای آن ها اقداماتی مهم برای پیشگیری از آتش سوزی جنگل های بکر مازندران محسوب می‌شود.
با این حال، اگر این پیشنهادها شدنی باشد، پس چرا در کهگیلویه و بویراحمد، هنوز جنگل‌های بکر در حال سوختن هستند و لحظه به لحظه بر خسارت‌های ناشی از آن افزوده می‌شود، آیا مازندران در تمام این امکانات و تجهیزات به روز و به اندازه کافی موجود است.
مهدی رازجویان معاون عمرانی استانداری مازندران در گفت‌وگو با ایسنا به پرخطر بودن مازندران اشاره کرده و گفته بود که، این استان از جمله استان‌های پر خطر کشور در بحران‌ها محسوب می‌شود به‌طوریکه در ایام مختلف سال شاهد بارش شدید باران، سیل، زلزله، طوفان، رانش و حتی مگس مدیترانه‌ای هستیم. 
رازجویان معتقد بود که عدم تخصیص به موقع اعتبارات و لزوم پیشگیری به موقع از حوادث از جمله دلایل اصلی در هنگام بروز حوادث پر خطر است، بنابراین مادامی که از حوادث ناگوار جلوگیری نشود و اعتبارات هم به موقع نرسد، خطر این استان را تهدید خواهد کرد.
در واقع از یک سو، مازندران مستعد حوادث پرخطر است و از سویی دیگر نیز، اعتبارات کم و جلوگیری نکردن از حوادث در مواقع مورد نیاز، خود عامل خطر محسوب می‌شود، بنابراین مازندران با دو موضوع مهم برای کم‌توان شدن مقابله با حوادث رو به رو است.
رستم زرودی مدیرکل سابق مدیریت بحران مازندران چندی پیش در گفت‌وگو با ایسنا به این نکته اشاره کرده بود که 30 میلیمتر بارندگی در مازندران بحران‌زا است. در نگاه نخست شاید 30 میلیمتر باران آن هم در استانی که روزهای بارانی زیادی را سپری می‌کند، عدد قابل توجهی نباشد اما همین میزان نیز بحران می‌آفریند و دردسرساز است.
وی عدم مطالعه کارشناسی نقاط حادثه‌خیز مازندران را یکی از بزرگترین مشکلات حادثه‌خیزی و خسارت‌بار بودن آن عنوان و مطرح کرد که مازندران در حوزه پیشگیری از حوادث طبیعی عملکرد ضعیفی دارد.
به گزارش ایسنا ، در هر صورت، از یک سو پرخطر بودن و از سویی دیگر آماده نبودن در برابر خطر، دو روی خطرناک یک سکه پرخطر به نام "بحران" است که در صورت وقوع، نمی‌توان به خوبی و به اندازه نیاز مردم مازندران با آن مقابله کرد.
استفاده از تجربه متخصصان، افزایش اعتبار و تخصیص درست و به موقع منابع ریالی و جلوگیری از منفعت‌طلبی برخی ذی‌نفعان، همراهی و همکاری مردم و مهم‌تر از همه مطالعه درست و کارشناسی شده، می‌تواند مردم مازندران را در برابر حوادث تا حدود زیادی بیمه کند.
انتهای پیام