بزرگنمايي:

مازندران آنلاین - عضو هیئت علمی مهندسی شیمی دانشگاه علم و فناوری مازندران در بهشهر گفت:برای رونق اقتصاد و صنایع باید دانشگاه های کارآفرین داشته باشیم. آرش کامران در گفت و گو با ایسنا مازندران، اظهار کرد: متاسفانه ارتباط دوسویه دانشجویان فنی و مهندسی و صنایع بسیار کم رنگ است که البته هدف از تشکیل انجمن های علمی در دانشگاه ها آشنا کردن دانشجویان با محیط کسب و کار است و سعی می کنیم ارتباط دانشجویان با صنعت را پررنگ تر و بیشتر کنیم اما دانشجویان نیز باید به این ارتباط باور پیدا کنند و پس از اعتماد کردن به صنایع می توانند طرح های خود را به شرکت ها ارائه دهند تا برای تولید علم و فناوری استفاده شود.
وی افزود: باید برای تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه بسترهای لازم فراهم شود و به همین منظور باید با جلب اعتماد دانشجو به محیط صنعت، فراهم کردن شرایط و محیط مناسب برای کار کردن دانشجویان و پرداخت وام های کم بهره و طولانی مدت؛ برای دانشجویان انگیزه ایجاد کرد که در حال حاضر این شرایط تسهیل نشده است.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: دانشجویان نخبه ایده و طرح دارند که باید به آستانه تولید برسند اما برخی دانشجویان می گویند که طرح خود را به شرکتی ارائه دادیم اما بعد از مدتی طرح را نخواستند و از ما نخریدند و سوال اینجاست که پس این طرح چه شده؟ به همین دلیل می ترسند طرح های خود را به شرکت ها ارائه دهند. باید بستر اعتماد برای دانشجویان فراهم شود تا بتوانند طرح های خود را به شرکت های دانش بنیان ارائه دهند.
کامران گفت: دانشجویان باید باور کنند که می توانند از توانایی های خود در دوران دانشجویی استفاده کنند اما مسیر آنقدر سخت و طولانی است که بسیاری در این زمینه وارد نمی شوند از آن جایی که زمان بسیار مهم و ارزشمند است اگر دانشجویان چندین بار مشغول مسیر طولانی بروکراسی اداری شوند دیگر از ادامه مسیر پشیمان شده و آن کار را رها می کنند.
وی تصریح کرد: از طرفی می گویند برای تاسیس شرکت دانش بنیان امکانات می دهیم و حمایت می کنیم اما مسیر تاسیس شرکت دانش بنیان بسیار طولانی و سخت است و هنوز شرایط راحت و سهل نشده و وام هایی که در این زمینه در نظر گرفته شده مناسب نیست.
عضو هیئت علمی مهندسی شیمی دانشگاه علم و فناوری مازندران اظهار کرد: شرکت های دانش بنیان بر اساس دانش و علم بنیان نهاده شدند زیرا آموخته های اساتید و دانشجویان باید در جایی استفاده و به کار گرفته می شد و برای اینکه فعالیت دانشگاه ها از حالت تئوری خارج شود و به سمت کاربردی تر شدن، تولید محصول و خروجی برود این اتفاق باید در قالب شرکت های دانش بنیان صورت گیرد.
کامران با بیان اینکه مزیت شرکت های دانش بنیان در این است که فعالیت ها به صورت گروهی صورت می گیرد و از حالت فردی خارج می شود، افزود: پارک های علم و فناوری از دانشگاه ها حمایت زیادی می کنند که شرکت های دانش بنیان در محیط دانشگاه ها ایجاد شود و دانشگاه ها نیز زمین رایگان در اختیار صاحبان این شرکت ها قرار می دهند تا محصولات خود را تولید کنند.
وی یادآور شد: دانشگاه علم و فناوری مازندران زمینی را در محوطه ورودی این دانشگاه برای ایجاد شرکت های دانش بنیان جانمایی کرده اما هنوز مجوز احداث آن صادر نشده است که البته باید در ابتدا این شرکت ها در محیط دانشگاه ایجاد شود تا دانشجویان برای ارائه طرح ها و فعالیت های پژوهشی خود در این شرکت ها تشویق شوند.
این استاد دانشگاه گفت: مشکل اساسی دانشگاه های ایران در بخش آموزش نیست بلکه شرایط پژوهشی برای دانشجویان و اساتید فراهم نشده است به همین دلیل باید به سمت دانشگاه های کارآفرین حرکت کنیم اما حمایت خاصی در این بخش صورت نگرفته است و با وجود آئین نامه ها و ضوابط سختگیرانه قطعا نمی توانیم به اهداف پژوهشی و دانشگاه کارآفرین دست یابیم و باید سیستم آموزشی کشور بازنگری شود.
کامران اظهار کرد: در ایران جامعه از دانشگاه جدا است و در واقع دانشگاه ها مانند یک جزیره هستند که از بقیه عناصر جامعه جدا و به دور افتادند و متاسفانه از ظرفیت دانشگاه ها در حوزه های مختلف صنعتی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی استفاده نمی شود.
وی بیان کرد: می توانیم قطب علمی استان مازندران را تشکیل دهیم که شامل همه دانشگاه های مازندران می شود و مسئولان دولتی و صاحبان صنایع برای تعریف پروژه ها و نیازهای خود از ظرفیت دانشگاه ها استفاده کنند تا پروژه ها هدف دار شوند و با آلودگی محیط زیست به منابع طبیعی منطقه آسیب وارد نکنند.
عضو هیئت علمی مهندسی شیمی دانشگاه علم و فناوری مازندران گفت: ارتباط جامعه و دانشگاه باید تنگاتنگ باشد و در قلب شهر قرار گیرد تا تمام عناصر جامعه بتوانند به آسانی با دانشگاه ارتباط برقرار کنند و قطعا هر زمان مسئولان برای حل مشکلات خرد و کلان شهری و استانی از دانشگاه ها درخواست کمک کردند به یک جامعه ایده آل دست می یابیم اما اکثر دانشگاه های ایران خارج از شهر واقع شده و دور آن حصار کشیدند و مسئولان و روسای ادارات و صاحبان صنایع نیز از دانشگاه ها دور هستند که این ضعف بزرگی محسوب می شود.
کامران گفت: نظام آموزشی کشور مشکلاتی دارد که باید بازنگری و اصلاح شود زیرا اکثر 140 واحد دوران کارشناسی دانشجویان به صورت آکادمیک و تئوری گذرانده می شود و کاربردی نیست.
وی افزود: دروس خاصی باید برای دانشجویان فنی و مهندسی ارائه شود که برای آن ها مفید تر باشد اما قدرت عمل دانشگاه های تازه تاسیس و کوچک بسیار محدود است و باید حتما دروس اعلام شده توسط وزارت علوم را در دانشگاه ها ارائه دهند باید درس های کاربردی تعریف شود و از حضور اساتیدی که با صنعت ارتباط دارند برای دانشجویان استفاده شود.
عضو هیئت علمی مهندسی شیمی دانشگاه علم و فناوری مازندران اظهار کرد: نظام آموزشی ایران بسیار سفت و غیرقابل انعطاف است و قدرت مانور برای اساتید و دانشجویان وجود ندارد و این موضوع به دانشجویان آسیب می زند زیرا دانشجویان ایران در مباحث تئوری و در حوزه نانو در سطح دنیا بسیار موفق هستند اما در زمینه تولید علم در دانشگاه های ایران فقط مقاله چاپ می شود یعنی آماری که از حوزه نانو و فناوری وجود دارد در ارائه مقالات جز 10 کشور برتر دنیا اما در استفاده از فناوری های نانو جز 50 کشور دنیا هستیم که نشان می دهد ایران فقط علم تولید می کند اما نتوانسته آن را کاربردی کند.
کامران در مورد فرار مغزها و دانشجویان نخبه و نفرات اول کنکور ایران به کشورهای خارجی، گفت: در بسیاری از کشورها محیط آکادمیک و شرایط اولیه زندگی مناسب مانند خانه، خودرو، کار و تجهیزات مناسب، مواد آزمایشگاهی و تست های لازم برای انجام پروژه های پژوهشی و تحقیقاتی برای دانشجویان نخبه فراهم می شود اما در ایران روند اجرای پروژه های پژوهشی دانشگاهی بسیار طولانی و ناکارآمد است و پروژه های محدودی را می توانیم تعریف کنیم و واقعا شرایط کار پژوهشی مساعد نیست به همین دلیل در ایران باید حمایت بسیاری صورت گیرد تا برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری انگیزه ایجاد شود که در ایران بمانند و به کشور خود خدمت کنند.
انتهای پیام