بزرگنمايي:

مازندران آنلاین - ساری – ورزش زنان نابینا و کم بینای استان مازندران در سالهای اخیر نتوانست افتخارات سالهای دهه 80 و حضور در تیم های ملی گلبال و دو ومیدانی را تکرار کند و اینروزها به علت گرفتار شدن در برخی مسائل و مشکلات نتوانسته نیروهای نخبه و قدرتمندی را در سطح تیم های ملی معرفی بکند و به نوعی در امر قهرمان پروری در جا زده است .
دست اندرکاران ورزش زنان نابینای مازندران از نبود زیر ساخت های لازم برای فعالیت ورزشی از جمله نبود سالن های ورزشی و یا اختصاص برخی سالن ها در فاصله های دور از شهرها و ساعات مرده ، عدم حمایت مالی برای حضور در لیگ های کشوری و نبود درآمدی برای ورزشکاران را علت اول و آخر سکون و توقف ورزش قهرمانی این بخش می دانند.
انها می گویند در این بخش تنها عشق به ورزش کافی نیست بلکه با توجه به وضعیت ویژه نابینایان دسترسی به امکانات ورزشی برای انها سخت تر است و لذا باید همه در این بخش به کمک بانوان ورزشکار نابینا بیایند.
بخش زنان هیات ورزشی کم بینایان و نابینایان مازندران در سال 1380 فعالیت خود را در ساری ، مرکز استان آغاز کرد و با چند ماهی فاصله در دی ماه همان سال بخش زنان هیات نابینایان قائمشهر در این عرصه وارد گود شد و خیلی زود پله های ترقی را پیمود .
شهرستانی که بنا به اظهارات نایب رئیس هیات وقت قائمشهر در پرورش استعدادهای ورزشی و قهرمانی در مازندران یکه تاز بود و حرفی برای گفتن داشت .
رقیه فاتحی که تا حدود 2 سال قبل در سمت نایب رییس هیات نابینایان قائمشهر فعالیت می کرد به خبرنگار ایرنا گفت : با اختلاف زمان چند ماهه از هیات نابینایان مازندران ، بخش زنان هیات نابینایان قائمشهر دی سال 80 فعالیت خود را آغاز کرد .
وی ادامه داد : در آن سالها تکیه بر روی شناسایی استعدادها و پروراندن آنها برنامه اصلی و هدفدار ورزش زنان نابینای این شهرستان شد و نتایج خوبی هم بدست آمد .
فاتحی که خود سابقه مربیگری تیم ملی گلبال بانوان را در دهه 80 برعهده داشت ، ادامه داد : حضور در مدارس استثنایی و انجام تست های ورزشی اقدامی بود که در آنزمان جواب داد و منجر به شناسایی با استعدادهاشد .
وی که عدم باور توانمندی افراد معلول را به عنوان سنگ جلوی پای فعالیت زنان ورزشکار نابینا ذکر کرد و گفت : این مساله باعث شد که توجه و حمایت لازم صورت نگیرد .
فاتحی ادامه داد : اما برغم تمامی ناملایمتی ها در دادن امکانات و تجهیزات ، قهرمانان خوبی در مازندران پرورش یافتند که النازعیوضی ، زهرا و رقیه خدادادی و سمانه بزرگ نیا از آن جمله بودند که سالها عضویت در تیم های ملی دو و میدانی و گلبال را در اختیار خود داشتند .
*** ورزشکاران در چنبره مشکلات مادی و معنوی
سمانه بزرگ نیا بانوی نابینای قائمشهری که در سال های 84 و 85 سابقه عضویت در تیم ملی گلبال را داشت به خبرنگار ایرنا گفت : عدم باور توانمندی ورزشکاران نابینا از سوی مردم و جامعه همواره به عنوان مشکلی بر سر راه فعالیت این قشر بود .
وی افزود : به طوریکه این مساله ، بی رغبتی و بی انگیزگی را برای ادامه فعالیت ورزشکاران فراهم می کرد .
بزرگ نیا همچنین از نبود فضایی برای تمرین به عنوان دیگر مشکل بر سر راه فعالیت ورزشی زنان نابینای مازندران نام برد .
وی ادامه داد : در صورت اختصاص سالن برای تمرین غالبا سالن هایی در روستاها و دور از شهر و در ساعت های بلااستفاده در نظر گرفته می شد .
به گفته بزرگ نیا این مساله خود به دردسری بیشتر برای ورزشکاران مبدل شده بود به طوریکه برای رسیدن به مقصد باید هزینه ایاب و ذهاب صرف می کردند .
وی همچنین از نبود حامی مالی یا همان اسپانسر به عنوان سنگ جلوی پای اکثر ورزشکاران نام برد که این مقوله برای ورزشکاران زن نابینا به دلیل عدم باور توانمندی هایشان مضاعف تر بود .
این ورزشکار پیشکسوت زن نابینای مازندران افزود : ورزش زنان نابینای این استان به دلیل گرفتار شدن در این مشکلات است که به این شرایط دچار شد .
*** تلاش برای قهرمان پروری با حداقل ها
نایب رئیس هیات ورزش نابینایان و کم بینایان استان مازندران با اشاره به آغاز فعالیت بخش زنان این هیات در سال 1380 گفت : در حال حاضر در شهرستان های ساری ، قائمشهر ، آمل ، بابل ، گلوگاه و سیمرغ بخش زنان هیات نابینایان راه اندازی شد که حدود 60 ورزشکار زن را زیر پوشش دارند .
ژیلا شیرزاد نیز با تایید اوج رونق و شکوفایی فعالیت ورزشکاران زن نابینای استان در دهه 80 ، افزود : برغم تمامی کمبود و نبود امکانات و بسترها ، افراد تمرینات خود را ادامه می دادند و به نوعی با هزینه شخصی مسیر قهرمانی را پیمودند .
وی که از نبود زیر ساختی برای فعالیت ورزشی و نبود حمایت مالی و پرداخت کمک هزینه برای فعالیت ورزشی به عنوان اصلی ترین مشکلات قهرمانان نام برد ، ادامه داد : دستیابی به موفقیت ورزشی برای ورزشکار سالم سخت است حال انکه این سختی برای ورزشکاران معلول مضاعف تر خواهد بود .
نایب رئیس هیات ورزش نابینایان مازندران افزود : این مسائل باعث شده تا دیگر کسی رغبتی به فعالیت ورزشی نداشته باشد تا از میان آنان استعدادهای ورزشی را برای قهرمان پروری شناسایی بکنیم .
وی ادامه داد : وقتی کم لطفی به ورزش نابینایان تا بدان حد است که بودجه سال گذشته تمام این هیات رقمی کمتر از یک میلیون تومان است دیگر پرورش قهرمان از جیب شخصی ورزشکار و مربی خواهد بود .
به گفته شیرزاد به دلیل نبود این حمایت و پشتوانه مالی حتی امکان اعزام تیم بانوان نابینای مازندران به لیگ های برتر گلبال و دو و میدانی فراهم نشد تا آنها بتوانند در میادین ورزشی عرض اندام بکنند .
معاون ورزش بانوان اداره کل ورزش و جوانان استان مازندران نیز سابقه فعالیت ورزش بانوان نابینای استان را از سال 1380 در ساری و قائمشهر اعلام کرد .
مریم فرجپور گفت که در آنزمان و با انجام آغاز فعالیت های استعدادیابی و شناسایی ورزشکاران مستعد اقدامات لازم برای رشد و تعالی آنها فراهم شد .
وی از سمانه بزرگ نیا ، الناز عیوضی ، زهرا و رقیه خدادی به عنوان بزرگان و شاخص های بانوان ورزشکار نابینای مازندران نام برد و افزود : این ورزشکاران در مدت فعالیتشان سالها عضویت در تیم ملی را در قبضه خود داشتند .
به گفته معاون ورزش بانوان مازندران اکنون با پا به سن گذاشتن این ورزشکاران ، آنها تنها قادر به فعالیت در میادین ورزشی پیشکسوتان کشور هستند .
وی اضافه کرد : در حالی ترکیب ورزش زنان نابینای مازندران تهی از قهرمان است که اقدامات لازم و به اندازه برای شناسایی و پروراندن ورزشکاران قهرمان در این زمینه انجام نشده است.
فرجپور از برخی نگاه ها به عنوان آسیب های جدی بر پیکره ورزش بانوان مازندران نام برد و ادامه داد : با کنار گذاشتن این نگاه ها می توان افراد علاقمند به ورزش را به عنوان بازوان توانمند در کار خود نگه داشته باشیم .
به گفته معاون ورزش بانوان مازندران این نوع نگاه ها باعث می شود تا ضربات آن در آینده و در پروراندن قهرمانان تاثیر خود را بگذارد مساله ای که ورزش بانوان نابینای استان ضربات آن را امروز حس می کند .
وی کمبودهای زیر ساختی و امکانات را از چالش ها و مشکلات رشته های ورزشی بانوان می داند ، ادامه داد : اما نباید با نگاه های جنسیتی در بحث مدیریتی ، این مشکلات را دوچندان کرد .
2096/1899