بزرگنمايي:

مازندران آنلاین - پولی که برای صنایع دستی خرج می‌شود، بلافاصله و مستقیم در جامعه محلی گسترده می‌گردد؛ این فرصتی است برای جایگزین کردن کالاهایی از کشورهای دیگر که بازار را احاطه کرده‌اند؛ اما نماینده فرهنگ بومی کشور نیستند و عموماً کمکی به رونق اقتصادی کمکی نمی کنند.
سعید سفیدی مغازه داری که فقط کالاهای ایرانی می فروشد در گفت و گو با ایسنا مازندران اظهار کرد:صنایع دستی می تواند ارزش افزوده زیادی در جامعه به وجود آورد اما هیچ حمایتی از آن نمی شود؛ صنایع دستی به علت این که کاربر و وقت گیر بوده نهایتا قیمت آن نیز گران است و کاربرد آن در خانه بیشتر به عنوان یک دکور از آن استفاده می کنیم به غیر از زیر انداز هایی چون جاجیم و نمد که از آن ها استفاده می کنیم.
وی افزود:در قدیم هر چه ساخته می شد کار دست بود اما اکنون با فلز برای شما در ده دقیقه یک صنایع دستی درست می کنند؛ تغییر سبک زندگی باعث شده تا فرزند ما از یاد گیری صنایع دستی گذشته فاصله بگیرد.
این هنرمند و فروشنده صنایع بومی یادآور شد:در گذشته مازندران به عنوان مهد صنایع دستی همچون لاک، چوله و غیره که بیشتر از چوب ساخته می شده بود؛ آن هایی که دلسوزطبیعت بودند در جنگل ها می گشتند و چوب درختان افتاده را پیدا و برای ساخت صنایع دستی به کار می بردند.
سفیدی تصریح کرد:برای احیا صنایع دستی قبل از هر چیز باید اهل فن آن یعنی آن صنعت گر، هنرمند یا دلسوز صنایع دستی را پیداکرد و به آن ها بها داد.
وی با اشاره به این با بی توجهی به صنایع دستی هنر دست هنرمندان به قهقرا می رود افزود:نمد مالی در کتالم رامسر، آمل و بابل رایج بوده اما اکنون از بین رفته، سفال که به غیر از یک استاد در جویبار دیگر کسی پیدا نمی شود، ملوار بافی که یک سری سبد هایی است که با چوب های نازک ساخته می شود، تمام این ها به فراموشی سپرده شده است.
این فروشنده کالای بومی و صنایع دستی خاطرنشان کرد: زمانی که سازمان صنایع دستی با میراث فرهنگی ادغام نشده بود استاد کاران آن در سراسر استان با برگزاری کلاس ها آن هایی را که مایل به آموزش بودند آموزش یا اشکالی داشتند بر طرف می کردند؛ حمایت از صنعت گر هزینه بر نیست.
سفیدی گفت: لازمه برپایی نمایشگاه های صنایع دستی برای هنرمند صنایع دستی غرفه رایگان و بسترهایی برای اقامت بدون هزینه برای هنرمندان است تا بتوانند با خیال آسوده مهارت دست خود را به نمایش بگذارند.
وی یادآور شد: مغازه ای که اکنون در آن کار می کنم زمانی بازرگانی دولتی و صد در صد اجناس آن از صنایع دستی بود، اما متاسفانه اکنون به خاطر نامگذاری صنایع دستی به میراث فرهنگی بابت این مغازه مجبور به پرداخت اجاره بها هستم با توجه به این که صنایع دستی این روزها فروش چندانی ندارد.
فروشنده کالاهای بومی یادآور شد: کالاهای این مغازه کاملا کار دست بوده و در آن نه کار ماشینی نه چینی دیده نمی شود، شیشه گری از تهران می آید، گلیم ، جاجیم و پتو از مازندران و مقداری از دزفول، قلم کاری ، خاتم و مینا کاری از اصفهان، تابلو فرش از مازندران، جاجیم آلاشت ، گلیم چهاردانگه و گلیچ مازندران که به صورت 2 شال افقی و عمودی شانه دارد و معمولا هر شانه 45 تا 50 سانت بافته می شود که خاص مازندران است.
وی افزود:کسانی که اهل فن هستند باید بدانند که یک هنر یا صنعت وقتی از بین می رود چندین نفر بیکار می شوند، در صنایع دستی می توان از دو تا پنج میلیون تومان نهایتا10 میلیون تومان چند فرد هنرمند را شاغل کرد.
سفیدی خاطرنشان کرد:متاسفانه این مغازه که تماما کالای ایرانی می فروشد و شعار امسال مقام معظم رهبری نیز امسال حمایت از کالای ایرانی بوده به دلیل عدم حمایت ، نداشتن مشتری، دادن 25 درصد فروش به عنوان مالیات در حال تعطیل شدن است.
*صنایع دستی زیر چترحمایتی دولت قرار گیرد
سهیلا ذاکری پاشاکلائی کارشناس صنایع دستی و یک فعال هنری در گفت و گو با ایسنا مازندران اظهار کرد: صنایع دستی فرایندی است که در رشد ، شکوفایی و بالندگی اقتصاد ملی و نیز در اشتغال زایی نقش مهمی دارد؛ به گونه ای که می توان میلیون ها کارگاه خانگی صنایع دستی را ایجاد کرد.
وی افزود: در حال حاضر در داخل کشور هزاران کارگاه تولیدی و خانگی مرتبط با صنایع دستی در زمینه های مختلف از جمله چوب، فلز، چرم، سفال، پارچه، فرش وغیره در حال فعالیت بوده که با خلاقیت و نوآوری خود نقش مهمی در توسعه هنرهای سنتی و به تبع آن در توسعه اقتصادی دارند.
ذاکری یادآور شد: هنرمندان و صنعتگران باید در آرامش و آسایش به خلق و تولید آثار خود بپردازند اما دغدغه ها و مشکلاتی وجود دارد که مانع رشد و فعالیت آن ها و در موارد بسیاری موجب دلسرد شدن هنرمندان از ادامه کار و تغییر شغل می شود.
این کارشناس صنایع دستی خاطرنشان کرد:متاسفانه واردات بی رویه کالاهای چینی به بازار ایران،صنایع دستی کشور را به خطر انداخته است.
وی گفت: با توجه به این که قدرت خرید مردم پایین بوده ،مردم به دنبال وسایل ارزان قیمت هستند،در نتیجه لوازم صنایع دستی با استقبال کمی برای خرید مواجه است.
ذاکری افزود: این مسئله را می توان در نمایشگاه های صنایع دستی به وضوح مشاهده کرد که اغلب مردم بازدید کننده نمایشگاه ها هستند و متقاضیان صنایع دستی افراد خاصی بوده که ارزش کار تولید دست را می دانند.
وی یادآور شد:از دیگر دغدغه های هنرمندان صنایع دستی برای حضور در نمایشگاه،هزینه های بالای اجاره غرفه ها و نیز مسئله اسکان و تغذیه هنرمندانی است که از شهرهای دیگر در نمایشگاهی استانی یا کشوری شرکت می کنند.
این فعال هنری با اشاره به این که عدم فرهنگ سازی در خرید صنایع دستی است مشکل مهم این حوزه است یادآور شد: فرهنگ سازی از اقدامات مهم در پایداری وضعیت صنایع دستی و هنرهای سنتی است که از طریق آموزش و تبلیغات رسانه ای محقق می شود و در این میان نقش دولت هم اهمیت بسیاری دارد.
وی افزود:حمایت دولت از صنعتگران حرفه صنایع دستی کامل نیست، چراکه صرف تسهیلات خوداشتغالی موجب کارآفرینی نمی شود بلکه بازار خرید و فروش هم باید از سوی دولت ایجاد شود.
ذاکری یادآور شد:به عنوان مثال بخشی از بن خرید کارمندان دولت برای خرید صنایع دستی اختصاص داده شود و یا مدیران به جای سکه و کارت، صنایع دستی هدیه بدهند.
این کارشناس صنایع دستی تصریح کرد:صنایع دستی برای حضور بین المللی نیاز به حمایت دولت دارد؛ درواقع حمایت دولت از هنرمندان صنایع دستی موجب ایجاد انگیزه در آنها و متعاقبا توسعه بخش صنایع دستی و در نتیجه افزایش اشتغالزایی و نهایتا توسعه اقتصادی جامعه خواهد شد.
گزارش از بهناز مقدس خبرنگار ایسنامازندران
انتهای پیام