بزرگنمايي:

مازندران آنلاین - ساری - ووشوی بانوان در مازندران حال و روز خوشی ندارد و به رغم مدال آوری، قهرمانان این رشته یا ترک دیار کرده اند و یا عطای ادامه این رشته را به لقایش بخشیده اند.

 ووشو در مازندران با توجه به مقام هایی که کسب کرده جایگاه بالایی دارد و مدتی با کسب مدال های خوشرنگ جهانی وآسیایی چشم دیگر رشته ها را به خود خیره کرده است.
این رشته رزمی به دلیل ترکیب و جذاب بودن توانسته علاقه مندان زیادی را به سمت خود بکشد، اما به رغم همه جاذبه ها، حال خوشی ندارد و بانوان قهرمان استان دلزده شده اند و برخی نیز رشته های ورزشی خود را تغییر داده اند.
پای صحبت دوستداران ووشو که بنشینید از مهری ها نسبت به این رشته گلایه مند هستند و قهرمانان ووشو ملی پوش مازندران خواهان توجه برای رفع مشکلات آن هستند. در این رشته ورزشی تاکنون قهرمانان زیادی درخشیده اند و زهرا عسگردون مدال آور نقره آسیا، طاهره عنایتی، ملیحه فضلی، صدیقه دریایی و زهرا تجسم از جمله آن هستند. در رشته تالو نیز فرشته خیرالله زاده، فرزانه سیاووشی ، لیلا حسینی و فاطمه اسدی ازمدال آوران به شمار می آیند.
قهرمانی که عطای ووشو را به لقایش بخشیدند
فاطمه اسدی از مدال آوران و ملی پوشان رشته ووشو است که به گفته خودش از چهارسالگی این رشته ورزشی را شروع کرد و در 15 سالگی مدال آوری و سرانجام در 16 سالگی عطای این رشته را به لقایش بخشیده است.

وی که سه مدال برنز آسیایی و مقام چهارمی جهان ونفر اول کشور در رشته نانچوان را در کارنامه دارد درباره اینکه چرا ووشو استان نتوانست پاسخگوی خواسته های قهرمانانی همچون وی باشد می گوید: کمبود بودجه و نداشتن مکان تمرینی مناسبت از جمله مشکلات است و به وعده های داده شده نیز جامه عمل پوشیده نشده است.
وی می گوید: قرار شد برای رشته تالو فیلد تهیه شود اما همچنان تالو کارها روی تاتامی تمرین می کنند واین شرایط بیشتر به آسیب منجر می شود.
اسدی درباره دوری خود از ووشو می گوید:به قهرمانان این رشته توجه نمی شود و با حق خوری های موجود نتوانستم کنار بیایم.
فاطمه اسدی قهرمان ووشو بانوان آسیا اکنون قصد اقامت و زندگی در ترکیه دارد و می خواهد این رشته را در آن کشور پیگیری کند، ادامه می دهد: قهرمانان تالو در شرایط سختی تمرین می کنند و من از ساری هر روز برای تمرین به قائمشهر می آمدم و از مسئولان می خواهم برای رسیدگی به نیازهای قهرمانان این رشته ورزشی تلاش کنند.
ووشو المپیکی نیست
صدیقه دریایی از دیگر نام آوران رشته ووشو است که پنج مدال جهانی و آسیایی در کارنامه اش دارد و درباره انتخاب این رشته می گوید: به دلیل علاقه زیادی به ورزش رزمی داشتم ووشو را انتخاب کردم و خانواده ام در این مسیر مشوقم بوده اند.
وی می گوید: آرزوی هر ورزشکاری است که مدال المپیک را کسب کند و متاسفانه رشته ووشو المپیکی نیست وبالاترین مدالش، مدال جهانی است و توانسته ام آن را کسب کنم.
ملیحه فضلی نیز که سه مدال جهانی شامل دو مدال طلای جهان و یک مدال برنز در کشتی آلیش کشب کرده است و یکسال مربی تیم ملی جوانان سانداکا بوده است، کسب مدال المپیک را آرزوی تحقق نشده اش بیان می کند و می گوید: ورزش بانوان آنگونه که باید دیده نمی شود وبه دلیل المپیکی نبودن ووشو نتوانستم به آرزویم برسم.
سمانه خجسته که پنج سال عضو تیم ملی ووشو بود و یک مدال طلا، یک نفره در رشته کشتی آلیش کسب کرده است و دو سال به عنوان عضو تیم ملی به مسابقات جهانی از جمله قرقیزستان اعزام شده است می گوید: ووشو ورزش ترکیبی است که مورد علاقه ام است و از نگاه من ورزش می تواند جزئی از زندگی روزمره یک انسان باشد.

وی نداشتن سالن تمرین مناسب، مربیان خوب وحمایت نکردن ورزشکار از سوی مسئولان را از مشکلات بیان می کند و ادامه داد: انتظار من این است که به مسابقات جهانی اعزام شوم و چندسال که در وزن خود فیکس می شدم ولی از اعزام خبری نبود.
خجسته درباره تغییر رشته ورزشی خود به آلیش می گوید: دلیل تغییر رشته من است که همیشه توی اردوها به عنوان نفر اول تمرین می کردم و هیچ وقت اعزام نمی شدم و به این خاطر دلسرد شدم وتصمیم گرفتم به کشتی آلیش رو آورم.
وی افزود: من بر این اعتقادم که ووشو استان نتوانسته به خواسته های قهرمانان رسیدگی کند ومسئولان ما حتی یک روز هم سر تمرین ها حضور پیدا نکردند تا ببینند درچه شرایطی تمرین می کنیم.
ووشو و ورزش بانوان نام آوران و قهرمانان زیادی دارد که به دلیل بی مهری و کم توجهی بی نام و نشان در حال فعالیت هستند و فرجام قهرمانی شان یا ترک دیار است و یا تغییر رشته ورزشی و استعدادهای ورزشی استان هر روز از دست می روند.