بزرگنمايي:

پیام مازند - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری گفت: اگر بررسی های تئوری طرح انتقال آب خزربه نتایج مطلوب برسد اما در مرحله اجرایی انتقال درست صورت نگیرد باید منتظر فاجعه ای بزرگ در مازندران بود.
محمد علی بهمنیار در گفت و گو با ایسنا مازندران، با بیان اینکه استان سمنان باید از منابع منطقه خود استفاده کند، اظهار کرد: این استان می تواند برای جبران کم آب ها از منابعی همچون آب باران، تقویت و ذخیره سازی آب های زیر زمینی یا فعال کردن پخش سیلاب ها برای کم آبی استفاده کند.
وی با اشاره به اینکه انتقال آب از یک منبع به منبع دیگر جواب نداده و کماکان شاهد مشکلات این انتقال ها در کشور هستیم، تصریح کرد: در مازندران با توجه به کمبود بارش و تغییرات اقلیمی تاثیرگذار منابع آبی ما رو به کاهش است، با انجام این انتقال به استان دیگر باعث تجدید این کم آبی ها خواهیم بود.
این خاکشناس خاطرنشان کرد: جابه جایی آب از نقطه ای به نقطه ای دیگر با توجه به اینکه آب دریای خزر هم شور است، باعث کاهش منابع خواهد شد و این کاهش و تبخیر آب در کنار هم و چرخش ناقص طبیعت صدمات جبران ناپذیری خواهد داشت.
بهمنیار با تاکید بر اینکه آب دریای خزر به علت شوری به طور مستقیم قابل استفاده نیست و برای تبدیل کردن به آب شیرین نیاز به انجام مراحلی دارد، گفت: آیا این عملیات در مبدا صورت می گیرد یا مقصد، اگر این همه آب انتقال یافته در مبدا تصفیه شد، نمک های زاید در کجا ریخته شود؟
این خاکشناس با بیان اینکه برای تصفیه آب شور به شیرین باید حجم آب سه برابری استفاده کنیم تا به مقدار حداقل شوری برسد، یادآور شد: تصفیه آب در مبدا موجبات افزایش نمک در این منطقه می شود و ناخواسته دریا به سمتی می رود که آب کمتر و نمک بیشتری خواهد داشت، در این صورت چه اتفاقی برای اکوسیستم می افتد؟
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری افزود: در بلند مدت چیزی شبیه دریاچه ارومیه و بدتر از آن اتفاق می افتد، این انتقال به بررسی بسیار دقیق و تغییرات اکوسیستمی دارد که آیا این منافع با هزینه بسیار سنگین پاسخ گو است.
وی در ادامه با بیان اینکه سیستم طبیعت یک چرخش منظم دارد و قابل تغییر نیست، یادآورشد: به طور مثال اگر روند چرخش سیستم دریای خزر را بررسی کنیم، در 30 سال پیش ما شاهد بالا آمدن آب دریای بودیم که منجر به دیوار چینی ها و عقب نشینی ها شد؛ دخالت در امورات طبیعی سیستم موجب تشدید وضعیت می شود.
این خاکشناس خاطرنشان کرد: ما روز به روز شاهد بارش کمتر هستیم و این تغییرات اقلیمی به سمتی بوده که بر طبیعت تاثیر گذار است، بارش ها در مازندران ثابت نیست و مازندران در گذر زمان با کمبود آب مواجه خواهد شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با اشاره به اینکه اگر بررسی های تئوری به نتایج مطلوب برسد اما در مرحله اجرایی انتقال درست صورت نگیرد باید منتظر فاجعه ای بزرگ بود، تصریح کرد: در کوتاه مدت ممکن است همه چیز عالی باشد و اشتغالی صورت گرفته یا درختی سبز شود اما در بلند مدت هر دو استان به سمت خشکسالی، شوری و کویری شدن خواهد رفت و انجام این پروژه قطعا مناسب نبوده و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد تا منافع ملی و منطقه ای به خطر نیافتد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری گفت: اگر بررسی های تئوری طرح انتقال آب خزربه نتایج مطلوب برسد اما در مرحله اجرایی انتقال درست صورت نگیرد باید منتظر فاجعه ای بزرگ در مازندران بود.
محمد علی بهمنیار در گفت و گو با ایسنا مازندران، با بیان اینکه استان سمنان باید از منابع منطقه خود استفاده کند، اظهار کرد: این استان می تواند برای جبران کم آب ها از منابعی همچون آب باران، تقویت و ذخیره سازی آب های زیر زمینی یا فعال کردن پخش سیلاب ها برای کم آبی استفاده کند.
وی با اشاره به اینکه انتقال آب از یک منبع به منبع دیگر جواب نداده و کماکان شاهد مشکلات این انتقال ها در کشور هستیم، تصریح کرد: در مازندران با توجه به کمبود بارش و تغییرات اقلیمی تاثیرگذار منابع آبی ما رو به کاهش است، با انجام این انتقال به استان دیگر باعث تجدید این کم آبی ها خواهیم بود.
این خاکشناس خاطرنشان کرد: جابه جایی آب از نقطه ای به نقطه ای دیگر با توجه به اینکه آب دریای خزر هم شور است، باعث کاهش منابع خواهد شد و این کاهش و تبخیر آب در کنار هم و چرخش ناقص طبیعت صدمات جبران ناپذیری خواهد داشت.
بهمنیار با تاکید بر اینکه آب دریای خزر به علت شوری به طور مستقیم قابل استفاده نیست و برای تبدیل کردن به آب شیرین نیاز به انجام مراحلی دارد، گفت: آیا این عملیات در مبدا صورت می گیرد یا مقصد، اگر این همه آب انتقال یافته در مبدا تصفیه شد، نمک های زاید در کجا ریخته شود؟
این خاکشناس با بیان اینکه برای تصفیه آب شور به شیرین باید حجم آب سه برابری استفاده کنیم تا به مقدار حداقل شوری برسد، یادآور شد: تصفیه آب در مبدا موجبات افزایش نمک در این منطقه می شود و ناخواسته دریا به سمتی می رود که آب کمتر و نمک بیشتری خواهد داشت، در این صورت چه اتفاقی برای اکوسیستم می افتد؟
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری افزود: در بلند مدت چیزی شبیه دریاچه ارومیه و بدتر از آن اتفاق می افتد، این انتقال به بررسی بسیار دقیق و تغییرات اکوسیستمی دارد که آیا این منافع با هزینه بسیار سنگین پاسخ گو است.
وی در ادامه با بیان اینکه سیستم طبیعت یک چرخش منظم دارد و قابل تغییر نیست، یادآورشد: به طور مثال اگر روند چرخش سیستم دریای خزر را بررسی کنیم، در 30 سال پیش ما شاهد بالا آمدن آب دریای بودیم که منجر به دیوار چینی ها و عقب نشینی ها شد؛ دخالت در امورات طبیعی سیستم موجب تشدید وضعیت می شود.
این خاکشناس خاطرنشان کرد: ما روز به روز شاهد بارش کمتر هستیم و این تغییرات اقلیمی به سمتی بوده که بر طبیعت تاثیر گذار است، بارش ها در مازندران ثابت نیست و مازندران در گذر زمان با کمبود آب مواجه خواهد شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه علوم کشاورزی ساری با اشاره به اینکه اگر بررسی های تئوری به نتایج مطلوب برسد اما در مرحله اجرایی انتقال درست صورت نگیرد باید منتظر فاجعه ای بزرگ بود، تصریح کرد: در کوتاه مدت ممکن است همه چیز عالی باشد و اشتغالی صورت گرفته یا درختی سبز شود اما در بلند مدت هر دو استان به سمت خشکسالی، شوری و کویری شدن خواهد رفت و انجام این پروژه قطعا مناسب نبوده و نیاز به تحقیقات بیشتری دارد تا منافع ملی و منطقه ای به خطر نیافتد.
انتهای پیام