بزرگنمايي:

پیام مازند - عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران گفت: متاسفانه امروزه گردشگری روستایی در مازندران تابع رعایت قوانین و استانداردهای آن نیست.
محمدحسن زال در گفت‌و گو با ایسنا مازندران، با بیان اینکه گردشگری سنتی در این استان به سمت و سوی گردشگری ساحلی و تفریحی و روستاها رفته که مدل گردشگری روستایی را به اشتباه جا انداخته است، اظهار کرد: به طور مثال خانه های دومی که شکل می گیرد یا ویلاهایی که ساخته و به فروش می رسد با تغییر کاربری زمین در روستا است.
وی با اشاره به اینکه میلیون ها سال طول کشیده تا خاک روستاها حاصلخیز شود اما امروزه به خانه سراها تبدیل می شود به طوری که انگار گردشگری روستایی وجود ندارد، تصریح کرد: دنیا استانداردهای خاص خود را برای گردشگری روستایی در نظر گرفته است و صرفا این نیست که افراد غیر بومی ویلا هایی در آنجا ساخته و ساکن شوند.
عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران خاطرنشان کرد: در روستاها محصولات فرهنگی و محصولات کشاورزی از سطح این جامعه کوچک و مردمان آن است که استاندارد های خاص خود را دارد.
زال با تاکید بر اینکه گردشگری روستایی قوانینی دارد که باید مطابق سبک، فرهنگ و ویژگی فرهنگی آن روستا باشد، گفت: اگر گردشگری روستایی از قوانین و استانداردهای موجود در آن تجاوز کند، نمی توان آن را گردشگری روستایی نامید.
وی در خصوص اینکه مردم روستا همراه با توسعه تکنولوژی های روز مدرن شده اند، افزود: تخریب فضاهای سنتی روستا توسط اهالی آن روستا آغاز شده است و زمین های کشاورزی خود را که محصولات آن ارزش مالی چندانی نداشت، برای ساخت ویلا فروختند.
عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران یادآور شد: با شروع ویلا سازی ها در روستا طبیعتا روستایی های ما به شهر نقل مکان کردند و در واقع این کار باعث نزدیکی روستا به شهر شده است.
زال با اشاره به اینکه در حال حاضر شغل اکثر مردم روستا خرید و فروش املاک است، تصریح کرد: متاسفانه امروزه در روستاهای ما یک راس گاو پیدا نمی شود و دامداری ها از بین رفته اند، روستاها درگیر ویلاسازی شده و پیدا کردن روستایی با استانداردهای گردشگری که بتواند از این قوانین تعبعیت کند، نداریم.
وی با بیان اینکه آورده شدن نام مازندران با 100 اقامتگاه بوم گردی، مورد نقد است، خاطرنشان کرد: به طور مثال روستایی برای ایجاد درآمد خود، گردشگر را جذب می کند بنابراین این امر تداعی کننده گردشگری روستایی نیست و گردشگری ساحلی، کوهستانی، جنگلی و واحدهای بوم گردی هیچ کدام در مازندران به درستی انجام نشده است.
عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران با اشاره به اینکه تعداد افرادی که در زمینه گردشگری روستایی با رعایت تمامی استاندارد های آن کار می کنند، بسیار محدود است، افزود: گردشگری به غیر درآمدزایی، رسالت فرهنگی دارد و با آنچه که به گوش رسیده نمی توان به اشتباه در مورد آن عمل کرد.
زال در مورد اثر گردشگری روستایی بر روی فرهنگ، کشاورزی و غذای روستاییان گفت: گردشگری غذا و محصولات طبیعی غذایی در یک روستا بخشی از فرهنگ یک روستایی است، به طور مثال گیلان شهری است که فرهنگ آن، غذای آن است بنابراین در گردشگری روستایی، باید تمام بخش های فرهنگی در نظر گرفته شود.
وی اظهار کرد: فرهنگ صرفا لهجه و گویش نیست، در واقع محصولات غذایی، کشاورزی در گردشگری روستا می تواند تاثیر گذار بر رونق گردشگری روستایی و جذب گردشگر باشد.
عضو هیئت علمی گروه جهانگردی و گردشگری دانشگاه مازندران با اشاره به اینکه گردشگری روستایی هم در فرهنگ و هم به اقتصاد روستا کمک می کند، خاطرنشان کرد: گردشگری بدون مرز است، به طور مثال کشاورز با داشتن دوهکتار زمین و ارائه محصولات طبیعی خود به گردشگر در روستا قطعا می تواند با قیمت مناسب محصول خود را به فروش برساند که این از مزایای اشتغال زایی در روستا محسوب می شود.
انتهای پیام