چاپ

مازندران آنلاین - ساری - برگزاری نخستین همایش استانی پژوهش موسیقی قومی مازندران با عنوان "دتارچی" شهرستان آمل ، علاقمندان به آوازهای آیینی و فراموش شده در این استان را به احیا وآینده خوش صداهای خاموش شده نسل های یک قرن امیدوار کرد.
دوتار ، سازی زهی مضرابی با کاسه‌ای گلابی شکل همراه دسته‌ای بلند و دارای دو سیم است که در شمال، ‌شمال شرق و شرق ایران و برخی کشورهای آسیای میانه به اشکال مختلف رواج دارد.
نواختن این ساز که به تنبور و سه تار شبیه است ، بین کشاورزان و نوازندگان محلی معمول بوده است.
امروزه حوزه‌های نواختن دوتار عبارتند از شمال خراسان در شهرهای بجنورد، اسفراین‌، شیروان، درگز و قوچان و جنوب و شرق خراسان در شهرهای بیرجند، قائنات، تربت جام،کاشمر، باخرز، خواف و سرخس و نواحی ترکمن‌نشین شمال شرق از جمله استان گلستان و بخش علی آباد کتول همچنین برخی مناطق مازندران است.
این ساز در نواحی مختلف، با اندکی تغییر در شکل و نحوه نوازندگی دیده می‌شود . انواع دوتار در محدوده مرزهای جغرافیایی ایران به "دوتار خراسان" با دو گونه شمال و جنوب، "دوتار ترکمن" و "دوتار مازندران" تقسیم می شود.
برهمین اساس و با هدف احیای این ساز قدیمی و گرامیداشت نوازندگان پیشکسوت آن ، نخستین دوره همایش استانی پژوهش موسیقی قومی مازندران با عنوان "دتارچی"، شنبه شب در قالب کارگاه های تخصصی و ارائه کارهای پژوهش شده از چند فعال موسیقی آیینی ومحلی مازندرانی در سالن همایش های مجتمع فرهنگی وهنری ولی عصر(عج) اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آمل برگزار شد.
در این همایش "شیوه ها و سبک های استادان قدیمی در زمینه دوتار و آواز" مازندران و همچنین بررسی آثار استاد نظام شکارچیان، سید علی اصغر هاشمی سیدکلایی، محمد مهدی عباسی نوذری و صفی الدین محمدی تیرکلایی، از دوتارنوازان پیشکسوت بررسی و تجزیه و تحلیل شد.
مدیر اجرایی همایش پژوهش موسیقی قومی مازندران گفت که عنوان دتارچی که از ساز " دتار " سازهای قدیمی چندین دهه قبل مازندران بوده، انتخاب و بلافاصله نخستین همایش آن نیز در آمل برنامه ریزی شد.
خسرو علیزاده با بیان اینکه درنظر داریم سه همایش استانی در راستای پژوهش موسیقی قومی مازندران " دتارچی" را در شهرهای رامسر، ساری و بهشهر برگزار کنیم، اضافه کرد و تا پایان امسال نیز این برنامه در اسفند ماه دریکی از این سه شهر برگزار خواهد شد.
** گرایش سازهای مازندرانی به سمت غربی- ایرانی
وی با بیان اینکه تاکنون همایش وکارگاه های تخصصی برای موسیقی های کهن مازندران برگزار نشده بود و این یکی از دغدغه های بازماندگان موسیقی های آیینی استان بوده است، اضافه کرد : اینکه بتوانیم حداقل یکی از سازهای محلی مازندرانی را به مردم استان بشناسانیم، بزرگترین خدمت به این هنر فاخر و فراموش شده خواهد بود.
مدیر اجرایی همایش پژوهش موسیقی قومی مازندران ادامه داد : متاسفانه سازهای محلی استان بسیار مهجورمانده وتاسف بارتر هم این است که همه گرایش های سازها و موسیقی مازندران به سمت سازهای غربی و ایرانی رفته است.
علیزاده گفت : سنگ بنا و تمام نغمه ها و موجودیت موسیقی مازندران از ساز دوتار است و این تمام تلاش مرکز پژوهش موسیقی استان بر این است که این همایش و کارگاه های تخصصی را به صورت جامع تر در دیگر شهرهای استان با هدف احیای این سازها وموسیقی فراموش شده برگزار کنیم.