پیام مازند - بازارهای محلی و بومی یکی از زیبایی های شهرهای مازندران در دهه های گذشته بود، آنچه عرضه می شد محصولات خانه و مزرعه بود، تابلویی بود از رنگ ها و طعم های خوش طبیعت. به گزارش ایسنا مازندران، بازارهای محلی عطر، رنگ و هویت داشت، مگر می شد از کنار سبزی ها، ترشی ها و تخم مرغ های محلی بازار به سادگی رد شد و وسوسه نشد.
روزگاری که خبری از میوه های وارداتی نبود و هرچیزی که عرضه می شد محصول تولیدی کدبانوها و بانوان روستایی خوش ذوق بود، تجسم بازارهای محلی ناب، برای نسل امروز که در مراکز عجیب و غریب خرید امروزی و مال‌ها قدم می زند دور از تصور است.
مراکز بزک کرده بی روح...
مراکز خریدی که رنگ و بوی ایرانی ندارند و نمونه بزک کرده همتایان خارجی خود محسوب می شوند، بازارهایی که روحی از طراوت و حس خوش طبیعت ندارند، هرچه قدر ما از بازارهای بومی چشم نوازمان فاصله گرفتیم، سایر کشورهای با درایت دنیا، این بازارها را برای جذب گردشگران و رونق اقتصاد محلی تقویت کرده اند.
احیای خاطرات قدیمی
امروز در گوشه ای از شهر دوباره خاطره بازار واقعی شمالی برایم زنده شد، یک بانوی ساروی، سفره محصولات تولیدی و خانگی اش را هر روز صبح ،در کوچه ای همجوار با مدرسه پهن می کند و مشتریان اشنای خود را دارد.
فکر نمی کردم هنوز هم خانم های امروزی این همه علاقمند به محصولات طبیعی و خانگی باشند، چقدر دل شهر برای این رنگ ها، عطرها و طعم ها تنگ شده است، بازارهایی که سازه، پول و سرمایه نمی‌خواهند و با اندکی درایت و باورهای بومی برپا می شوند.
کاش...
کاش مدیران امروز شمالی که عمدتا خاستگاه روستایی دارند چنین بازارهایی را به مراکز تجاری و خرید فاقد هویت ترجیح می دادند و گذشته شان را از یاد نمی بردند.
عباس مهدوی
انتهای پیام