چاپ

پیام مازند - سال 97 سرانجام با سرعتی نظیر آنچه پیش از این بر دور گردون ‎ گذشت، سپری شد و فرصتی یکساله برای تحول، تعالی، توسعه و تغییر به آسانی به سرآمد تا بار دیگر مازندران با تمام توانایی ها، استعدادها، ظرفیت ها و پتاسیل های بی نظیر خود باز اندرخم یک کوچه بماند.
به گزارش ایسنا مازندران، اگر نگاهی اجمالی به کارنامه مازندران بیاندازیم قطعا می توان 97 را سال سیل برای مازندران دانست. سالی که کمتر شهرستان های استان از آسیب های این بلای طبیعی جان سالم بدر بردند. سیل مهمان هرساله مازندران بود اما اینبار بی رحمانه بر این استان تاخت تا بار دیگر بی تدبیری ها رخ نمایان کند.
غرامت سنگین 700 میلیاردی سیل مهرماه در شهرستان های غربی استان و خسارات متعددی که در آستانه سال 98 گریبانگیر شهرستان های مرکزی و شرقی استان شد کفه سنگین حوادث تلخ مازندران را بسیار سنگین تر از اندک رخدادهای خوش امسال کرد.
اما ضربات سنگینی سال 97 بر پیکر مازندران تنها معطوف به چرخه روزگار و دست طبیعت نبود. ایران نیز روی خوش به این استان نشان نداد. کوتاه ماندن دست مازندران از داشتن حداقل یک منطقه آزاد، سرازیر شدن جمعیت مهاجر به استان به دلیل بحران کم آبی در کشور و فاجعه تلخ به تصویب رسیدن پروژه انتقال آب دریای خزر به سمنان باعث شد تا علیرغم اندک دستاوردهای استان نظیر سفر استاندار ولگاگراد روسیه به مازندران جهت توسعه مناسبات و امضاء یادداشت تفاهم همکاری، کام مازندران همچنان تلخ بماند.
شاید اندک رخدادهای مثبت مازندران آنقدر نسبت به وقایع تلخ آن کوچک باشند که نتوان آن ها را یک به یک بر شمرد اما از معدود اتفاقاتی که رنگ شادی به مازندران بخشید صعود تیم نساجی قائمشهر به لیگ برتر فوتبال کشور بود تا پس از سالها مازندران نیز در کورس پرطرفدارترین ورزش کشور جایی برای رقابت داشته باشد و مردمان این دیار برای ساعاتی فارغ از انبوه مشکلات به تشویق تیم محبوب استان خود بپردازند.
درکنار همه این اتفاقات مشکلات عدیده و مزمن مازندران نیز امسال رنگ بهبودی به خود ندیدند. مشکلاتی که سالهاست در تن بیمار مازندران ریشه دوانده و روز به روز آن را ضعیف تر می کنند.
چالش هایی نظیر انفجار زباله در اکثر شهرهای استان، مشکلات آب شرب روستایی، آلودگی محیط زیست و دریای خزر به واسطه فاضلاب های درون شهری، عدم ساماندهی سواحل و رهاسازی آن، گره های کور ترافیکی، فرونشست و فرسایش خاک، کمبود منابع آبی و از دست رفتن صنایعی بزرگی چون نساجی، خزرخز و نکاچوب بخشی از زخم هایی است که اکنون با مازندران عجین شده و گویا دیگر التیام نمی یابند.
تغییرات مدیریتی متعدد در سطوح مختلف استان بار دیگر عدم ثبات و پایداری مازندران را عینیت بخشید. سرآمد همه این عزل و نصب ها انتصاب بیست و سومین استاندار مازندران بود، استانداری که با مزیت بومی بودن خود می تواند نویدبخش روزهای خوش برای مازندران باشد.
علیرغم همه آنچه در مورد مازندران و مشکلات و چالش های آن بیان شد نباید از ظرفیت ها و توانایی های استان غافل ماند. ترسیم افق متعالی برای توسعه مازندارن قطعا می تواند از منظر پتانسیل های بی نظیر استان منجر به شکوفای و توسعه پایدار برای استان شود.
از آنجائیکه واژه مازندران در اذهان عمومی با گردشگری و کشاورزی گره خورده است لزوم تاکید بر این ظرفیت ها بیش از پیش ضروری است تا استان با تکیه بر پتانسیل ها بتواند استعداد خود را نمایان کند. شاید اندک کشوری در دنیا برخوردار از نعمت هایی باشد که اکنون در مازندران مغفول مانده و اندک توجهی از سوی مدیران به آن نمی شود. قابلیت هایی که هریک به تنهایی برای شکوفایی اقتصاد یک کشور کافی است.
وجود زمینهای حاصلخیز و مستعد کشاورزی، منابع آبی در دسترس به دلیل ریزش نزولات جوی، تولید انواع محصولات کشاورزی منحصر بفرد مانند مرکبات، کیوی و برنج، در اختیار داشتن ظرفیتی عظیم بنام جنگل های چند میلیون ساله هیرکانی، همجواری با پایتخت کشور از طریق چندین شریان و شاه راه حیاتی مواصلاتی، وجود بنادر دریایی مناسب، ظرفیت برخورداری از بزرگترین دریاچه جهان و ارتباط با کشورهای حاشیه آن، آب و هوای معتدل و ظرفیت های بی نظیر گردشگری در ساحل، دریا و کوه و دشت و چندین و چند نکته مثبت دیگر همچنان مازندران را امیدوار نگه داشته تا با بهره گیری مناسب، اصولی و مطالعاتی از هریک بتوان شاهد رشد و شکوفایی استان بود.
غالب کارشناسان اقتصادی و گردشگری معتقدند پتانسیل ها و ظرفیت های استان مازندران قطعا می تواند درآمد مازندران را به چیزی بیش از درآمد کشور افزایش دهد به شرطی که منابع در جهات مناسب مورد بهره برداری قرار گیرند. گردشگری سومین اقتصاد بزرگ جهان بوده و کشاورزی نیز از ارکان اقتصاد یک کشور است.
مقایسه کشورهایی نظیر هلند و ترکیه با مازندران در زمینه های کشاورزی و گردشگری قیاسی مناسب بوده چرا که این کشورها با تکیه بر دو اقتصاد کشاورزی و گردشگری اداره می شوند و حتی درآمد آنان بیش از درآمد اقتصاد نفت در ایران است.
توجه به درآمدهای پایدار غیرنفتی که اکنون مورد توجه اکثر کشورهای توسعه یافته جهان است امروز در مازندران به عینه وجود داشته و می توان با تکیه بر این قابلیت ها بهار توسعه مازندران را رقم زد به شرطی مدیران آرام، ساکن، راحت طلب و البته بسیار سیاس و هوشمند و نیز مستاصل مازندران که بیشتر در اندیشه تبادلات و تعاملات سیاسی در جهت حفظ و ارتقای جایگاه خویش هستند از تکیه بر مسندهای خود دست برداشته وارد میادین عمل شوند.
نیاز به مدیران جهادی و انقلابی همانند شهدای جنگ تحمیلی که در دوران دفاع مقدس جان برکف و خالصانه وارد میادین می شدند امروز بیش از گذشته به چشم می آید.
هرچند که گویند سالی که نکوست از بهارش پیداست و مازندران در سال جدید هم کوله باری از کارهای نکرده را به دوش می کشد شاید توجه به گفتار کارشناسان و به کارگیری از نیروی خلاق و توانمند دانشگاهی بتواند راهگشای مسیر غبار گرفته و نامشخص مازندران در راه توسعه باشد.
سال نو مبارک...
انتهای پیام