بزرگنمايي:
مازن انلاين- دلشان براي يک سفر ساده اما بي‌دغدغه تنگ‌شده است و گردشگري برايشان چندان معني و مفهومي ندارد.وقتي صحبت از سفر و تفريح مي‌شود، معلوليت همانند سنگي جلويشان سد مي‌شود و به‌ناچار قيد سفر و سياحت را مي‌زنند و تنها جرمشان اين است که پاي رفتن ندارند و معلول هستند.
به شعار هفته گردشگري که مي‌نگرد، تلخندي بر چهره‌اش نقش مي‌بندد، «گردشگري براي همه، همه براي گردشگري» و با حسرت مي‌نويسد، گردشگري براي همه جز معلولان. آخرين باري که سفر رفته است را به خاطر نمي‌آورد، همه خاطره‌اش از سفر، رفتن از منزل به مدرسه يا منزل اقوام در همان محله سکونتشان است، مي‌پرسد کي ما هم به سفر خواهيم رفت.
از روياهايش مي‌گويد، از اينکه کاش همانند ديگران سالم بود و از روي ترحم به وي نگاه نمي‌کردند و کاش او نيز همانند ديگران، حق سفر داشت. ادامه مي‌دهد، ما هنوز مفهوم گردشگري را درک نکرده‌ايم، و براي گردشگر شدن چه بايد کرد و چه امکاناتي بايد داشت و آيا بااين‌همه موانع من و دوستانم مي‌توانيم به يک تور چندساعته گردشگري برويم.
مي‌گويد: براي سفر رفتن و استفاده از وسيله نقليه مناسب، هتل‌ها، مراکز اقامتي و تفريحي با مشکل مواجه هستيم و دلمان مي‌خواهد مناطق زيباي شهر و استان را ببينيم اما ياراي رفتن نداريم.
مي‌خواهم سفر کنم نمي‌توانم چون راه رفتن ندارم، چون ناشنوا و نابينا هستم، چون نمي‌توانم مانند ديگران از خود محافظت کنم
مي‌خواهم سفر کنم نمي‌توانم چون راه رفتن ندارم، چون ناشنوا و نابينا هستم، چون نمي‌توانم مانند ديگران از خود محافظت کنم، پس بايد هميشه در منزل خودم بمانم، آيا اين همان برابري فرصت‌ها است. من هم مي‌خواهم بدانم جهان چقدر زيباست و چه جاهايي ديدني دارد آيا اين روياها رنگ واقعيت خواهد کرد.
سحر – دختر توانجوي دانش‌آموزي است که دوست دارد سفر کند تا مفهوم گردشگري براي همه و همه براي گردشگري را درک کند اما آيا امکانات و زيرساخت‌هاي موجود براي گردشگري معلولان فراهم‌شده است؟
گردشگري معلولان، صنعت ديرپا و مغفول مانده است که در هياهوي شهرنشيني و مدرنيته، رنگ‌باخته و هرروز در هزارتوي مشکلات گم مي‌شود.
به تأکيد کارشناسان، رونق گردشگري معلولان نيازمند، مناسب‌سازي، تغييرات مهندسي و صنعتي در ساختار محيط اماکن عمومي، مراکز گردشگري و تفريحي و فراهم شدن ابزار و تجهيزات مناسب است تا محدوديت‌هاي جسمي و حرکتي توان‌جويان را رفع کند.
بي‌تدبيري و شعارزدگي مسئولان درگذشته و بي‌توجهي به وضعيت معلولان باعث اجراي طرح‌هايي در استان شده که معلولان از اين امکانات نمي‌تواند استفاده کنند و مناسب‌سازي اين طرح‌ها امروز زمان‌بر و هزينه‌هاي سنگيني را به دنبال دارد.
ماده 2 قانون جامع حمايت از حقوق معلولان هم که در سال 83 به تصويب مجلس شوراي اسلامي رسيده است بر لزوم مناسب‌سازي معابر براي معلولان تأکيد داشته است معلوليت، محدوديت نيست ولي با بي‌تدبيري گذشتگان ورود معلولان به جامعه کمي دشوار است چراکه عدم دسترسي معلول به برداشت پول از عابر بانک خود محدوديت و اختلال رواني را در معلول ايجاد مي‌کند که اين براي ورود معلول به جامعه خوب نيست.
نبود يک تعريف مشخص و منسجم درزمينهٔ مناسب‌سازي فضاهاي اداري و حتي خيابان‌ها باعث شده همواره تلاش‌ها در استان درزمينهٔ مناسب‌سازي وجود داشته باشد اما هميشه به علل مختلف و نبود بستر مناسب اجرايي عقيم مانده يا طرح‌ها نتوانسته به دليل عدم دربرگيرندگي مناسب نتيجه مطلوب را داشته باشد.
هم اکنون 50 هزار معلول در سامانه سازمان بهزيستي استان شناسنامه‌دار هستند و درحالي‌که در همه کشورهاي دنيا کنوانسيون حقوق معلولان موردپذيرش نهادهاي اداري و اجرايي قرارگرفته است اما متأسفانه در ايران به‌رغم برخورداري از قانون جامعه معلولان، تمکيني براي اجراي مفاد اين قانون از سوي دستگاه‌هاي اجرايي صورت نمي‌گيرد.
معلول تنها يک نقص دارد و اگر جامعه نتواند بستر مناسب براي آن‌ها آماده کند خود معلول است
سعيد آرام مديرکل بهزيستي مازندران بابيان اينکه جامعه بايد بستر مناسبي براي معلولين فراهم کند، افزود: معلول تنها يک نقص دارد و اگر جامعه نتواند بستر مناسب براي آن‌ها آماده کند خود معلول است.
آرام بيان کرد: متأسفانه يک مشکلي که در جامعه وجود دارد تمامي نگاه‌ها با عنوان معلول به سازمان بهزيستي است، درحالي‌که همه دستگاه‌هاي اجرايي بايد براي حمايت و کمک به اين قشر وارد ميدان شوند.
وي بابيان اينکه نگاه جامعه به معلول بايد همانند يک فرد عادي باشد بسياري از مشکلات حل خواهد شد، گفت: بايد نگاه‌هاي محبت‌آميز را جايگزين نگاه‌هاي ترحم‌آميز کنيم.گردشگري براي همه شعاري است که تحقق آن در جامعه براي انسان‌هايي با نيازهاي ويژه و معلولان يک نياز اساسي محسوب مي‌شود و به نيازهاي فرهنگي اين قشر پاسخ مي‌دهد.
دلاور بزرگ نيا مديرکل ميراث فرهنگي مازندران افزود: در کنار مناسب‌سازي فضاي شهري براي معلولان، گردشگري مي‌تواند زمينه تعامل و ارتباط هرچه بيشتر معلولان را با آحاد جامعه فراهم کند.
بزرگ نيا بابيان اينکه بايد شرايطي در جامعه فراهم شود تا فرصت‌هاي برابر براي گردش معلولان و انسان‌هاي با نيازهاي ويژه فراهم شود افزود: تأسيسات و مراکز گردشگري و فضاي شهري بايد براي گردشگري معلولان و بچه‌هاي استثنايي برنامه‌ريزي و فرصت‌هاي برابر براي همگان ايجاد کند و حواسمان به همه اقشار جامعه باشد.
وي تأکيد کرد: بايد براي معلولين و ناتوانان جسمي به‌صورت ويژه برنامه‌ريزي در حوزه گردشگري موردتوجه قرار گيرد و دسترسي معلولين به همه حوزه‌هاي شهري از موارد مهم و موردتوجه است.
مناسب‌سازي فضا و مکان براي رفت‌وآمد افراد داراي معلوليت، اختصاص سهمي از فضاي عمومي جامعه به اين افراد، که نه لطفي در حق آن‌ها که از حقوقشان است، اجراي کامل قوانين مصوب و تغيير نگاه ترحم‌آميز به اين افراد براي بيرون آوردن افراد داراي معلوليت از خانه، به گردش بردنشان و درنهايت منتفع شدن تور و گردشگري براي آنان ضرورتي است که اينک فراموش‌شده است.