بزرگنمايي:

پیام مازند - کریپتو جزوی از ارزهای دیجیتال و مجازی است، با این تفاوت که نوع ساخت آن با دیگر ارزهای دیجیتال متفاوت است.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ با روی کار آمدن کریپتوکارنسی توجه افراد زیادی در سراسر دنیا به این نوع سرمایه گذاری جلب شده است در واقع ارز دیجیتال یک مجموعه بزرگ از ارزهای مجازی است که یک زیرمجموعه آن مربوط به کریپتو است.
کریپتو به ارزهایی گفته می‌شود که از تکنیک‌های رمزنگاری برای ساخت آن‌ها استفاده شده است و در اصل خلاصه شده عبارت کریپتوکارنسی است که از دو کلمه «کریپتو» به معنی «رمز» و «کارنسی» به معنی «ارز» تشکیل شده است. این عبارت در فارسی بیشتر با لغت « رمزارز » شناخته می‌شود اما معادل «ارز دیجیتال» یا «ارز مجازی»نیز برابر با آن در نظر گرفته می‌شود.
تاریخچه کریپتوکارنسی از اواخر دهه 90 میلادی تلاش‌های متعددی برای راه‌اندازی پروژه‌های ارز دیجیتال صورت گرفته است تا اینکه در سال 2008، توسط شخص یا گروهی ناشناس با نام “ساتوشی ناکاموتو” (Satoshi Nakamoto)، ارزدیجیتال بیت کوین از طریق یک وایت پیپر به دنیا معرفی شد و دنیای ارزهای دیجیتال را به‌طور کلی متحول کرد. بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که از فناوری‌های بلاک چین و رمزنگاری که از جمله فناوری های ارز دیجیتال به شمار می‌روند، در پروژه‌ی خود استفاده کرد و در سال 2009 اولین کوین‌های آن استخراج شدند. می‌توان گفت پس از معرفی بیت کوین بود که دنیا با ارزهای دیجیتال آشنا شد. تفاوت کریپتو با سایر ارزهای دیجیتال اگرچه ارز دیجیتال و کریپتوکارنسی شباهت‌هایی با یکدیگر دارند اما چند تفاوت اساسی بین آنها است. بسیاری تصور می‌کنند تمامی ارزهای دیجیتال، رمز ارز یا کریپتوکارنسی (Cryptocurrency) هستند. در واقع رمز ارزها یا ارزهای رمزپایه، یکی از انواع ارز دیجیتال هستند که توسعه‌دهندگان آن‌ها با استفاده از فناوری رمزنگاری، امنیت معاملات آن‌ها را ارتقا داده‌اند و امکان جعل و تقلب در این سیستم‌ها را تا حد بسیار زیادی کاهش داده اند. این ارزها مبتنی بر فناوری غیر‌متمرکز و توزیع شده بلاک چین هستند. بلاک‌ها دفتر کل‌های توزیع شده‌اند که توسط هیچ نهاد، سازمان یا گروهی کنترل و اداره نمی‌شوند و تمامی پروتکل‌ها و فرایندهای در این شبکه‌ها میان همه اعضای آن‌ها توزیع شده و قابل‌مشاهده است. تراکنش‌ها، در بستر بلاک چین بدون نیاز به واسطه‌‌ها و از طریق فرایندهای همتا به همتا یا نظیر به نظیر (Peer To Peer)، انجام می‌شوند. ارزهای رمزنگاری شده از تمامی ویژگی‌های شبکه بلاک چین بهره می‌برند و امکان انجام فرایندها و تراکنش‌های مالی را بدون نیاز به واسطه‌ها و به‌صورت کاملاً شفاف، فراهم کرده‌اند. چگونگی تولید رمز ارزها؟ قبل از بررسی نحوه استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری در کریپتوکارنسی‌ها، باید با مفهوم بلاک چین آشنا شوید. در واقع رمز ارزها یک رشته کد هستند که بر روی یک دفتر عمومی مشترک ثبت می‌شوند. به این دفتر ثبت عمومی، بلاک چین گفته می‌شود که سوابق کل تراکنش‌ها را از روز اول ثبت می‌کند و به صورت مداوم به روزرسانی می‌شود. به کسانی (یا دستگاهی) که به تولید رمز ارز مشغول‌اند، ماینر (miner) و به این فرآیند، ماینینگ یا استخراج ارز دیجیتال(mining) گفته می‌شود. ثبت اطلاعات و تراکنش‌ها در بلاک چین پس از انجام کار توسط نودهای متصل به آن انجام می‌شود. تراکنش‌ها در این بلاک چین داخل بلاک‌ها ذخیره می‌شوند و این بلاک‌ها به همدیگر متصل هستند. اتصال بلاک‌ها به گونه‌ای است که امکان دستکاری در اطلاعات قدیمی ثبت شده وجود ندارد و هر تغییری در اطلاعات قدیمی باید با تغییر اطلاعات بلوک‌های بعدی همراه باشد. توجه داشته باشید که دارایی‌ها در فضای بلاک چین، شامل قراردادهای معاملات است که به کلید‌های خصوصی مختلف نسبت داده شده‌اند و هیچ‌ کدام معادل فیزیکی و بیرونی ندارند. استیک کریپتو چیست ؟ به فرآیند قفل کردن ارزهای دیجیتال یک شبکه در آن به منظور تایید ثبت تراکنش‌ها، فرآیند «استیک» (Stake) کریپتو گفته می‌شود. در طی فرآیند استیک، سکه‌های جدید ایجاد شده به همراه هزینه تراکنش‌ها بین نودها به مقدار دارایی که استیک کردند تقسیم می‌شود. بنابراین، هر شخصی که مقدار بیشتری کریپتو استیک کرده باشد، سود بیشتری نیز کسب می‌کند.