بزرگنمايي:

پیام مازند - نکته‌ای که منجر به نگاه مجدد به مشکلات کارخانه نساجی شده، اخباری است که اخیرا مبنی بر احیای آن منتشر شده و این بحث برای اولین بار نیست که مطرح می‌شود در طول همه این سال‌ها به طور متناوب شاهد اخبار احیای کارخانه بودیم اما آنچه در فضای حقیقی مشاهده می‌شود با این گفته‌ها مطابقت ندارد.
در ماه‌های اخیر خبرگزاری دانشجو طی گزارشاتی به مسئله‌ی نساجی مازندران پرداخت، کارخانجاتی که نخستین کارخانه نساجی در ایران بودند و در طی سال‌های ١٣٠٩ تا ١٣56 در ٣ واحد راه اندازی شدند.
این واحد‌های تولیدی در سال‌های قبل و بعد انقلاب تولید و فعالیت کاری خوبی داشتند به نحوی که حجم تولید منسوجات تا 4٩ میلیون تن می‌رسید و بسیاری از کالا‌های این کارخانجات به کشور‌های مختلفی نظیر آلمان صادر می‌شد، حتی در سال‌های بعد از انقلاب با وجود تحریم‌ها و مشکلات عدیده‌ای که برای بسیاری از کارخانه‌ها ایجاد شده بود، این کارخانجات کماکان به فعالیت خود در سطح بالایی ادامه می‌دادند و از سایر کارخانجات داخلی عملکرد بهتری داشتند.
بعد از دهه‌ی 70 همزمان با سیاست‌های تعدیل اقتصادی دولت سازندگی مشکلات کارخانه آغاز شد و این رویه تا جایی ادامه یافت که دردهه ٨٠ کارخانه رسما ورشکست شد و در طی این سال‌ها در دولت‌های مختلف فعالیت‌های متعددی برای رفع مشکلات کارخانه صورت گرفت، اما این فعالیت‌ها و وعده‌ها راه به جایی نبرد و کار به جایی رسید که کارخانه شماره 2 بعلت بدهی به بانک ملی تخریب شد، شماره ١ به شهرداری واگذار شد و بخشی از شماره 3 هم خصوصی سازی شد؛ از جمله مشکلات این کارخانه می‌توان خود بحث خصوصی سازی و نحوه انجام آن را نام برد.
نکته‌ای که منجر به نگاه مجدد ما به مشکلات این کارخانه شده است، اخباری است که اخیرا مبنی بر احیای نساجی منتشر شده است، این بحث برای اولین بار نیست که مطرح می‌شود و در طول همه این سال‌ها به طور متناوب شاهد اخبار احیای کارخانه بودیم، اما آنچه در فضای حقیقی مشاهده می‌شود با این گفته‌ها مطابقت ندارد.
سریال تکراری احیا کارخانه نساجی مازندارن اخیرا نیز در حال پخش است و دوباره شاهد همان اخباری تکراری هستیم و با این اوصاف نگرانی که وجود دارد این است که آیا می‌توان به این اخبار امیدوار کننده که شکل سراب هستند اعتماد کرد و به آینده این کارخانه امیدوار بود؟