بزرگنمايي:

پیام مازند - از وقتی آهنگ‌ های لایت خارجی شد نقل خلوت آدم‌های روشنفکر و اهل فرهنگ و هنر، همیشه خلأ یک موسیقی لایت خوب در ایران حس می‌شد تا این که...

از کجا می‌آید این آوای دوست؟
در سال‌های گذشته تا دلتان بخواهد آلبوم‌های رنگ و وارنگ و تک قطعه‌های مختلف خودشان را توی دل مردم جا کرده‌اند اما بی‌کلام‌ها کمتر فرصت توفیق داشته‌اند. با این حال آلبوم‌هایی بوده‌اند که توانسته‌اند مدت‌ها توی ماشین‌ها و خانه‌ها آویزه گوش همه شوند. این‌ها بی‌کلام‌های معروف این سال‌ها بوده‌اند:
نی نوا/ حسین علیزاده
حسین علیزاده در تمام رشته‌های موسیقی ایرانی نشان داده به تمام و کمال استاد است. وقتی موسیقی فیلم می‌سازد، می‌شود «زیر تیغ» که هنوز که هنوز است در ذهن‌ها ماندگار است. اگر بخواهد بی‌کلام بسازد، نی نوا را می‌سازد که پر فروش‌ترین آلبوم بی‌کلام می‌شود و آهنگ‌های آن صدها بار از رادیو و تلویزیون پخش می‌شوند. اگر هم بخواهد موسیقی سنتی و باکلام کار کند، آثاری مثل «به تماشای آب‌های سپید»، «بی تو به سر نمی‌شود» و ... را کار می‌کند. اما علیزاده از آن موقعی شناخته شد که نی نوا را در بحبحه جنگ و دوران بعد از انقلاب آن چنان تأثیر گذار ساخت که حتی برای نسل‌های بعدی هم نوستالژیک شد. برای همین دیگر وقتی به زیر تیغ رسید، همه مطمئن بودند که قرار است یک موسیقی متن عالی را بشنوند.
باران عشق/ ناصر چشم آذر
از وقتی آهنگ‌های لایت خارجی شد نقل خلوت آدم‌های روشنفکر و اهل فرهنگ و هنر، همیشه خلأ یک موسیقی لایت خوب در ایران حس می‌شد تا این که چشم آذر با یک آهنگسازی فوق‌العاده که به یک انقلاب شبیه بود، در موسیقی کلاسیک ایرانی اثری را خلق کرد که تحسین همه را برانگیخت. استفاده از نواهای طبیعی مثل صدای باران و موج دریا حس آرامش بخش آلبوم را دو چندان کرده. شاید اگر بخواهیم نمونه‌ای برای کارهای چشم آذر بیاوریم، بتوانیم از آلبوم «انیگما» نام ببریم. «باران عشق» بدون شک در حد بهترین آلبوم‌های لایت جهان است.
از کرخه تا راین/ مجید انتظامی‌
فیلم‌ هایی که موسیقی متن خوبی دارند، معمولا ً فیلم‌های تأثیرگذار و خوبی می‌شوند. «بوی پیراهن یوسف» هم یکی از آن فیلم‌هایی است که بخش مهمی ‌از نوستالژی‌اش را مدیون آهنگسازی قوی و بی‌نظیر مجید انتطامی ‌است؛ موسیقی متنی که شاید خیلی بیشتر از فیلمش معروف شد و خیلی‌ها بوی پیراهن یوسف را با موسیقی متن آن می‌شناسند. این موسیقی بعدها خیلی سر زبان افتاد؛ تا آنجا که حتی سبک‌های مختلف مداحی از روی تم آن ساخته شدند. شاید هیچ کس بهتر از انتظامی ‌نمی‌توانست از پس موسیقی فیلم‌هایی مثل «بوی پیراهن یوسف» و «از کرخه تا راین» بر بیاید.
منبع: هفته نامه همشهری جوان/ شماره 225
بازنشر منبع: سیمرغ